Aktywny vs pasywny
Wykorzystywanie rozwiązań zwielokrotnienia falowego do budowy sieci szkieletowych uchodziło w przeszłości za rozwiązanie skomplikowane i drogie, przeznaczone jedynie dla dużych operatorów.
To właśnie obawa przed złożonością tego typu rozwiązań sprawiła, że wiele centrów przetwarzania danych, jak i wielu operatorów ISP miało obawy przed ich stosowaniem.
Istnieją dwie metody budowania sieci z wykorzystaniem technologii zwielokrotnienia falowego. Pierwsza z nich, zwana rozwiązaniem pasywnym, to taka, w której „kolorową” optykę instalujemy bezpośrednio w posiadanym sprzęcie sieciowym, takim jak routery, przełączniki itp.
Drugą z nich określa się jako rozwiązanie aktywne, a zasadnicza różnica polega na tym, że w tym wypadku stawiamy wyraźną granicę pomiędzy przełącznikami czy routerami a siecią zwielokrotnienia falowego. Granicę tę stanowią transpondery i muxpondery.
Rozwiązania pasywne pozwalają w szybki i ekonomiczny sposób zaspokoić potrzeby w zakresie zwiększonego zapotrzebowania na pasmo, jednak wraz z rozwojem sieci mogą sprawić trudności w zarządzaniu, chociażby ze względu na to, że wspomniana wcześniej „kolorowa” optyka jest rozproszona, zainstalowana w różnych urządzeniach, przez co zebranie w jednym miejscu kompletnej informacji diagnostycznej stanowi nie lada wyzwanie.
Do niedawna sporym utrudnieniem był fakt, że stosowane wkładki optyczne musiały być kompatybilne z konkretnym sprzętem, w którym są zainstalowane. Dzisiaj nadal tak musi być, ale istnieje urządzenie, dzięki któremu możemy przezwyciężyć to ograniczenie: SRD (więcej na jego temat w artykule: Czy uniwersalny moduł optyczny istnieje?).
Rozwiązania aktywne pozwalają z kolei na postawienie wyraźnej granicy pomiędzy siecią SAN/LAN, a siecią WDM, dzięki czemu jest możliwe świadczenie usług w oparciu o własne zasoby światłowodowe z bardzo wysokim SLA.
Ponadto, dzięki zastosowaniu muxponderów, rozwiązania aktywne pozwalają na optymalne wykorzystanie widma optycznego, łącząc kilka strumieni o niskich przepływnościach i przesyłając je przez sieć zwielokrotnienia falowego z wykorzystaniem tylko jednego kanału optycznego. To sprawia, że zarządzanie taką siecią i jej utrzymanie jest znacznie łatwiejsze i może przełożyć się na niższe koszty operacyjne.
Zbierzmy zatem najważniejsze cechy rozwiązań pasywnych:
- rozproszone zarządzanie warstwą optyczną
- ograniczone możliwości monitorowania wydajności i izolacji usterek
- niski koszt wdrożenia
Poniżej najważniejsze cechy rozwiązań aktywnych:
- centralne zarządzanie warstwą optyczną
- zaawansowane możliwości monitorowania i diagnozowania usterek
- optymalizacja wykorzystania widma optycznego
- wyraźna granica pomiędzy siecią SAN/LAN a WDM
Które zatem rozwiązanie wybrać? Czy postawić na niski koszt wdrożenia? A może zdecydować się na optymalne wykorzystanie widma i centralne zarządzanie? Wbrew pozorom odpowiedź na te pytania nie jest trywialna i każdy może na nie odpowiedzieć w inny sposób.
Co więcej, każda z tych odpowiedzi może być prawidłowa. W Salumanus skupiamy się na takim doborze rozwiązań, aby sprostały one wymaganiom naszych klientów i szybko zmieniającego się świata telekomunikacji.
Nie wiesz, które rozwiązanie jest odpowiednie dla Ciebie?
Zgłoś się do nas, wspólnie przebrniemy przez trudny proces decyzyjny i pomożemy Ci wybrać rozwiązanie odpowiednie dla Twojej sieci. Pomagamy budować dobre sieci teleinformatyczne.